Goed functionerende teams zoeken schuring juist op

“Negen mensen in hetzelfde huis en op dezelfde boerderij, zich buigend over dezelfde taak, gezamenlijk bezig, schouder aan schouder, en toch hebben we elkaar nooit echt leren kennen of een poging tot toenadering gedaan, schampten we elkaar slechts in het voorbijgaan, en gaandeweg zijn de plekjes waar we elkaar schampten uitgegroeid tot zwerende wonden.”

Dit leven, Karel Schoeman (1993)

Waar we ons met Fitch het afgelopen jaar sterk maakten voor het opgesloten individu, richten we ons dit jaar op het team. En dat is nodig ook.

Van onze eilandjes terug naar kantoor

Anderhalf jaar lang hebben we gedwongen op afstand met elkaar moeten samenwerken. De spreekwoordelijke eilandjescultuur werd ons als medicijn voorgeschreven. Na een periode van ongemak en aanpassing raakten we gewend aan onze nieuwe manier van werken: meer autonomie om je dag zelf in te richten. Om met Schoemans woorden te spreken: geen last meer van de dagelijkse kleine schampplekjes van elkaars scherpe randjes. Dus, waarom zouden we die weer op gaan zoeken?

Team onmisbaar voor goede prestaties

‘1 + 1 = 3'. Die typische wiskunde van teamdynamiek. Hoe zat dat ook alweer?

Goed functionerende teams presteren beter dan een optelsom van losse individuen omdat teamleden elkaar vragen stellen, kritisch naar elkaar zijn en elkaar bijstaan.

Maar, zul je denken, dat kunnen individuen toch ook? Echter, we durven elkaar pas feedback te geven als de onderlinge betrekking goed is, als we elkaar vertrouwen. ‘Om met een team tot goede prestaties te kunnen komen, is het belangrijk dat teamleden zich veilig voelen’, schreef dagblad Trouw dit weekend.

Een belangrijk psychologisch mechanisme dat ten grondslag ligt aan veiligheid in teams is ­self-disclosure, oftewel, zelfonthulling: de mate waarin het teamlid zijn binnenwereld met de ander deelt. Het kunnen gedachten zijn, of emoties, letterlijk alles wat er door iemand heen gaat, zo lang het maar iets ‘eigens' van het teamlid onthult.

Maar laat self-disclosure nu juist ook onze grootste angst raken: immers, als ik deel wat mij beweegt en drijft, geef ik jou de kans mij af te wijzen. Omdat het dus een kwetsbaar proces is, hebben veel digitale vergaderingen zich beperkt tot de inhoudelijke bespreking. Zo is er anderhalf jaar lang veel minder aandacht besteed aan ‘hoe doen we het met elkaar?'. Zo zijn veel teams weer vervallen tot een opeenstapeling van individuen.

Fitch onmisbaar voor goede teamdynamiek

Doordat we verplicht afstand moesten houden, zijn de onderlinge banden met onze teamleden verzwakt. En kost het meer moeite om toenadering te zoeken. Daarom gaan we ons met Fitch dit jaar sterk maken voor teams. Immers, Fitch gaat in wezen over self-disclosure: over wat je drijft, over waar je energie van krijgt, of juist totaal op leegloopt. En waar je dat afgelopen jaar met ons 1-op-1 hebt kunnen oefenen, gaan we je nu in gesprek brengen met je teamleden.

En daar hebben we uiteraard weer een aantal mooie nieuwe methodes voor ontworpen. Wat dacht je van een psychologische marktplein, waar je kwaliteiten kunt kopen en ruilen.

Bel ons voor een afspraak!